م
.




كودوم ديوث مادر قهبه اي قراره بياد به من بگه : اوووه شما هميشه منو شگفت زده مي كنيد . مي شنوي سعيد با توام . هوووووووي چيكار داري مي كني ؟
دارم كتاب مي خونم
چي مي خوني ؟
دشنه
كس كش تو كه مي دوني من عاشق بورخسم . بلند بخون . آهاي سعيد با توام مي گم بلند بخون .
نميشه
چرا ؟
آخه هروقت بورخس مي خونم ياد اون دختر كه ريد بهم مي افتم . اگه بلند بخونم ريده مي شه به حالم .
بابا تو مزخرف ترين آدمي هستي كه من تاحالا ديدم با بورخس مي ري تو حس دختره ؟
تو نمي فهمي
خفه شو . من نمي فهمم ؟ من كه اينقدر احمقم كه منتظر اوم يارو ام كه بياد بهم بگه : اوه شما منو شگفت زده كرديد نمي فهمم ؟! من كه حتي بلد نيسم چواب نگاه هاي زير چشمي رو با لبخند بدم نمي فهمم ؟!
باشه باشه تو مي فهمي من نمي فهمم
برو گمشو حالم ازت به هم مي خوره
باز چي شده رفيق ؟ دوباره چرا به همه چي بد و بيراه ميگي ؟
امروز صبح يه دختر كوچولو رو ديدم با مامانش داشت راه مي رفت . دلم مي خواست بهش نگاه كنم دلم مي خواست برم كف پاشو ببوسم مي فهمي ؟
آره رفيق مي فهمم بايد بي خيالش شي . هممون بايد بي خيالش شيم
.
.
.
.

وقتي ديدگاه هاي فلسفي مو كه از كتاب ها دزديم برات ميگم
وقتي بهم لبخند مي زني
وقتي مثل حلزون بهم نگاه مي كني
ميترسم
مي ترسم

.
.
.
.

اسمشو فهميدم
دومان